9. مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهیو سالهای خویش را به آن که بیرحم است.
26. زیرا خداوند، مایۀ اطمینان تو خواهد بودو او پایت را از دام نگاه خواهد داشت.
20. پس در راه مردمانِ نیکو گام بردارو طریقهای پارسایان را ترک مکن،
24. اما چون هنگامی که فرا خواندم مرا نپذیرفتیدو آنگاه که دست خویش دراز کردم، کسی اعتنا نکرد؛
10. پسرم! چون گنهکاران به اغوای تو برخیزند،تن دَر مده.