تو به من گفتی من شعر شدم...

تو بمن گفتی آخر دنیا شده

گفتم مگر  آغاز هم آخر شده

تو بمن گفتی آخر قصه شده

گفتم اول قصه مگر آخر شده

و به تمام دنیا گفتم آغاز همان آخر شده

مگر آخر دنیا کجاست پشت کدام دریا آخر جهانست

جهان مثل توپی گرد اولش همان آغازست

گردش کن به دور چرخش زمین

هر کجا که برسی  درب همان آغاز هست

ستاره های کدام جهان شبیه زمین هست

مگر ستاره ها  مختص زمین هست

تو بمن بگو زمین چقدر مال آدمک ها هست

مگر تمام ستاره ها مال آدمک ها هست

کدام موجودی کجای سیاره ای دیگر

شبیه انسان در غم نان فردا هست

مگر ما نبودیم که در سیاره ای دیگر به دنبال خود میگشتیم

کجای سیاره ی دیگر مثل انسان دنبال خود میگشتیم

کدام سیاره کاغذی میشد کدام سیاره آخر دنیا میشد

و تو بمن گفتی تمام سیاره ها آغاز و آخر دنیا میشد

و نامه را باز کردم نوشته بود

تولد و وفات تولد و آغاز و وفات و تولد سیاره ای میشد

سیاره کدام مادر سیاره کدام پدر وسعتش زمینست

وقتی بهشت کنج دل مادر و پدری باز میشد

و فرش زمین زیر پای انسانی مثل قالی  پر گشودن روی ماه میشد

حسام الدین شفیعیان