رویای نرسیده به وقت تقویمی
ستاره های دنباله دار تقویم رو میزی
جایی دفتر خاطرات ذهنی پاک بود
نقطه های تاریک روبروی دریا بود
پرنده ای میزد آواز دلتنگی
آغاز فصل زمستان بود دریا بود
شعر واژه را میزد انگار درون شعر غصه ی فردا بود