آینده ای که حال رقم میخورد...

پاکت نامه چند خالی مانده

روی تمام نامه ها تاریخ مانده

خالی از تاریخ  تلخ مانده

تلخ مانده از تاریخ چه مانده

پاکت خالی از نامه  

نامه نیست کاغذ نیست حروف نیست

پستچی کاغذی شهر کاغذی آدمک های کاغذی

دیگر نامه نیست دیگر نامه رسانی هم نیست

شهر نوستالوژی های رادیویی شهر نوستالوژی های  رفته

عصر نامه رسانی رفته  اما هنوز هم آدمک هایی نوستالوژی هستند

هنوز هم نامه هست هنوز هم پستچی هست تلفن همگانی در کوپه ای

تلفن همگانی  های سکه ای ساندویچ های نان لواشی

هنوز هم قصه هست هنوز هم قصه خوان هست

اما گذشته رفته حال هم میرود آینده چه خواهد شد

انگار همین ها هم نوستالوژی خواهند شد

و انگار عصر آینده همین عصر نیست انگار آدمک های عصر اینده رفته اند

آنها در فراتر از تاریخ رفته اند آنها رفتگان هستند

آنها جلوتر از عصر ما هستند

آنها دیگر فیبر نوری نیستند آنها خود نور هستند

نور هایی که تند میروند نورهایی که میروند به سمت دیگری

چقدر تندتر میروند آنها انسانهای پرنده هستند

آنها انسانهای بالداری هستند که تند میروند

آنها رویای پرواز را با خود دارند و رسیدند

و گذشته رویای  چه بود و حال چه و آینده چه

آینده عصر بدون انسان هست آینده عصر  علم تمام قد و انسان سوار بر علم

علم در خدمت انسان هست و انسان در خدمت به گذشتگان

آنها گذشتگان را به خود می آورند و از آنها سوال خواهند کرد

که ما شما هستیم و شما که ما هستید

چرا دیر به ما رسیدید

و گذشته آدمها با خود آنها قدم میزنند

دیگر گذشته آنها مدفون نمیشود زیر خاک

آنها گذشته خود را قدم میزنند

و تمام گذشته را مثل فیلم میبینند

آنها به تمامی فایل های گذشته دسترسی دارند

آنها فولدر هایی را باز میکنند که تمام خود را پیدا میکنند

آنها عصر حال هستند در آینده

و ما عصر گذشته به سمت آینده ای که قدم میزند بدون شک با خود ما...

حسام الدین شفیعیان